een herrijzenis
In mijn wereld is de zon niet warm
de maan noem ik de schaduw
van de nacht en het duister
de moker van het kwaad
en zoals die éénzame mus gestrand
op het groene gras zich angstig schuilt
en onwetend van haar lot, graaft zij
tot diep in zachte veren naar de warmte
van haar hart
een herrijzenis breekt spontaan ten hemel
als het frêle licht door wolken klieft en met
hagel en gedonder weerspiegelt
het leven zich, een zucht verlaat
mijn ziel – ik heb mijn rust te lang gezocht….
Elze
Mathilde: | Maandag, december 05, 2005 20:45 |
zwaarmoedig maar schitterend kus, mathilde |
|
Lia : | Maandag, december 05, 2005 16:34 |
mooi delend gedicht... knuffels,,, L!@ |
|
Cheeke: | Maandag, december 05, 2005 15:49 |
Mooi neergezet! Graag gelezen want het maakte iets los in mij! Liefs, Cheeke |
|
m@rcel: | Maandag, december 05, 2005 15:23 |
wat schitterbaar mooi heerlijke poezie Liefs m@rcel |
|
Niniki: | Maandag, december 05, 2005 11:55 |
Knuffie Nini | |
Irdana: | Maandag, december 05, 2005 11:42 |
alles over je heen laten komen zeggen ze tegen mij maar ook mij lukt het niet fijne maandag met groet Irdana |
|
_Zonneschijn_: | Maandag, december 05, 2005 09:36 |
Schitterend weer! Liefs en een fijne dag/week! |
|
Annemieke van der Ven: | Maandag, december 05, 2005 08:37 |
Nooit zoeken Elze, voelen en leven.... Liefs Annemieke |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 05 december 2005 | ||
Thema's: |