Het spijt me. Het spijt me echt zo erg…
Ik gewoon weet niet hoe ik het moet goedmaken.
Hoe ik mijzelf op zo’n manier kan straffen,
Dat jij mij ooit weer zal accepteren.
Mij ooit weer in jouw leven laat.
Mij ooit weer als gelijke zult zien.
Mij ooit weer lief kan hebben zoals eerst.
Je weigert tegen me te praten.
Je kijkt me niet eens meer aan…
Je doet alsof ik niet besta.
Je hebt me geheel uit jouw leven gebannen.
Ik wou zo graag dat je mij kant zou horen.
Ik heb je nooit willen kwetsen, weet je dat?
Alles waaide gewoon door mijn hoofd.
Heden, verleden, en alles wat ik niet kan plaatsen.
Angsten voor het onbekende.
Angsten voor het verleden.
Het spijt me lieve Adriaan,
Vertel mij hoe ik het goed kan maken.
Hoe ik ervoor zorg dat je weer naar me kijkt,
Dat je weer tegen me praat,
Dat je weer om me geeft.
Vertel me dat je me vergeeft,
Please, lieve Adriaan, vergeef me…