De mooiste gedichten zijn nog zo onaf als de pest
Of zo af dat ze onaf gaan lijken in je hoofd
De rest aan gedichten loont de moeite niet
Enkel van beeltenis aan leven giet
Complexen nalatend, belovend te willen nestelen
Het moois te strelen.
02'12'2005.
Wat mooi is is gewoon zo zichzelf dat er geen
vragen meer over hoeven plaats te vinden
Alles is gewoon zichzelf, maar veel is niet
te snappen. Echter mooie dingen zijn zichzelf
anders dan andere dingen, zij zingen weg
de lagen, en dat noemt men verhogend zijn.
Het is verhogend nietzozeer, eer
vergevend eerder vragen, weglatend nog pijn
te zien.
02'12'2005.
Zo heb je het liedje Scandaal um Rosie, van
de Spider Murfie Gang. Een werkelijkwaar
onnoemenswaardig liedje, met een
werkelijkwaar onnoemenswaardig thema, met
een werkelijk onnoemenswaardige rariteit in
ritme.... MAAR: Zó ongeloofelijk zichzelf daarin,
Dat het onherroepelijk een instante klassieker
wordt, in ieders hoofd.
Alles aan popmuziek overstijgend
Alles aan twijfel wegnemend in 'smensen hoofd.
02'12'2005.
En mijn gedichten. Ik zal het er eens over hebben nu.
Mijn gedichten hebben dat soms ook. Die staan dan
plots zo los van mijzelf, dat ik helemaal vergeet wat
ik ermee aan moet. Niets meer. En elke keer als ik
ze dan nog terug lees, bekruipt mij enkel een wee
gevoel van schoonheid.
Want dat is wat schoonheid is;
De eigenste beleving aan een Flow-gevoel.
Kunst is de sport waar iedereen mee kan winnen.
Maar sport is slechts een roes die poogd het
kunstmatige aan de mens te minnen.
En kloekt eer vragen aan in de hoek
Kunst echter in de sport, maakt deze volgekloekte
hoeken zoek.
'smensen vloek, is dat al moois
aan zichzelve eindigen moet.
02'12'2005.
Wat mooi is is...
Ook meteen het wit weer van het doek.
Auteur: theike | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 02 december 2005 | ||
Thema's: |