Ik speel geen toneel
bewandel het uitgestippelde pad
de gordijnen verduisteren het podium
waar eens licht wasEn je wandelde naar een stoel
gooide er kleren overheen
de stiften waarmee jij je mond
zetten in het rood
lagen ongeorderd verspreidAfdrukken verdwenen van de tafel
waarop spullen lagen van jou
een zakdoek werd opgeborgen
in een zak van een blouseVerlaten bleef het toneel
waar rozen lagen bij de rekwisieten
legen stoelen zeiden meer
als gepraatDe laatste voorsteling die je speelde
werd vastgelegd op een foto
nu de gordijnen gesloten zijn
wandel ik de kamer uitWaar de zon eens
in geschenen heeft
lommert: | Woensdag, november 30, 2005 10:15 |
zeer indrukwekkend gedicht..stilmakend ook...legen stoelen zeiden meer als gepraat...geweldig gevonden willem |
|
hiljaa: | Woensdag, november 30, 2005 09:08 |
droefmooi weergegeven! knufliefs--hiljaa-- |
|
Peter van der Linden: | Woensdag, november 30, 2005 00:22 |
Ja jongen, als de gordijnen voor het laatst worden gesloten is de voorsteling afgelopen. Zo ook in je mooie gedicht. Welterusten, Peter. |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 30 november 2005 | ||
Thema's: |