Statig en vrij in mijn doen
er zijn nachten bij steile oevers
maar breed het water waar ik me kan zetten
sterren zoeken mij in ‘t donker
alsof ze op mij moeten letten
soms sterft een wereld, geboren wordt er
gedachtegang gaat verder dan mijn eigen ik
waterdruppels springen op
alsof ze lucht willen geven, voordat ik stik
het voelt als feniks te herrijzen
statig en vrij in mijn doen
ik leun de stam en laat er tranen
de nacht ze waakt, en ik verzoen
willem