Alles wat je me zei,
heb ik gedronken als honing.
Alles wat je dacht,
dat voelde mijn hart.
Iedere emotie
proefde ik van je lippen.
maar je ogen keken
zo droef en verward.
Ik heb je "tranen" gezien,
die je niet uiten kon.
Je tederheid gaf me een gevoel van wanhoop.
Dat je zou afbreken,
voordat het begon.
En het afscheid kwam zo voorvoeld en geweten.
Met een pijn die ik nooit meer voelen zou.
Allen de herinnering bleef,
als een foto zo zuiver.
Gegrift in mijn ziel,
met een randje van rouw.