Je loopt de schaduw uit mij
de zon heeft mijn stappen reeds gezet
gezwicht voor de eerste zonnestralen
ga ik het onbekende pad op, aanvoelend
dat vertrouwde totale
verbeeld me te lopen door het leven, dit zien
van schaduwkant en licht
en aan de einder het donkere onbekende
ik ga door de tijd, verplicht
zon, je straalt, je laat me je warmte voelen
je loopt de schaduw uit mij door je gloed
ik keer me halverwege om en
neem je licht mee als een groet
willem
Cora (zij): | Donderdag, november 17, 2005 10:10 |
Prachtig...houd eens op man met gruwelijk mooie gedichten te schrijven.... liefs, |
|
sunset: | Woensdag, november 16, 2005 22:22 |
Schitterende poëzie dit. Chapeau. Liefs, sunset |
|
switi lobi: | Woensdag, november 16, 2005 22:19 |
Koester je maar in dat heerlijke licht en ik koester dit gedicht... Liefsliefs, switi lobi |
|
_Zonneschijn_: | Woensdag, november 16, 2005 21:28 |
Schitterend weer! Liefs! |
|
Lia : | Woensdag, november 16, 2005 20:48 |
heerlijk die zon... gr,,L!@ |
|
m@rcel: | Woensdag, november 16, 2005 20:33 |
prachtige poezie Willem heel mooi Liefs m@rcel |
|
Elze: | Woensdag, november 16, 2005 20:21 |
mooi Willem,,, gr,,elze |
|