vaak doe ik dingen verkeerd
ik verklein mijn handen;
in een zonderling dwalen
bezem ik mij door de werkelijkheid
mijn kronkelend bereik
blijft soms in mist hangen
in een reikhalzende stilte
van de immens donkere nacht
vroeger was daar de schoot
van mijn vader
die mij behoede voor het struikelen
op deze helse paden
© Klaes 13-11-05
Dirk Hermans: | Zondag, november 13, 2005 21:47 |
heel mooi groetjes Dirk |
|
erje: | Zondag, november 13, 2005 19:49 |
mooi van je vader maar tegenwoordig zul je wel op eigen benen kunnen staan toch geroeten erje |
|
poky: | Zondag, november 13, 2005 18:23 |
mooie poëzie,graag gelezen,poky | |
switi lobi: | Zondag, november 13, 2005 16:53 |
Mooike Klaes....liefsliefs, switi lobi | |
Sifra.K: | Zondag, november 13, 2005 15:55 |
Je blijft heel je leven leren van fouten toch? Liefs, Sifra |
|
m@rcel: | Zondag, november 13, 2005 13:26 |
heel mooi poetisch geschreven en graag gelezen Liefs m@rcel |
|
L.Bert: | Zondag, november 13, 2005 11:54 |
Jouw vader behoedde jou niet voor niets, er groeide een prachtige dichter... | |
manik: | Zondag, november 13, 2005 11:48 |
wat heerlijk zoterug te kijken op je vader groetjes hennie | |
Lia : | Zondag, november 13, 2005 11:18 |
met vallen en opstaan leer je .. toch???? | |
Elze: | Zondag, november 13, 2005 10:16 |
heel mooi Klaes .. heerlijke poëzie,, | |
Auteur: Klaes | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 13 november 2005 | ||
Thema's: |