Sporen
Mijn trein zal verder rijden
ik bekijk de wereld achter glas
zie vele onbekende
eenzaam rij ik door
Het verlangen eens te stoppen
verdergaan dan de aangelegde rails
heeft mijn dood niet kunnen voorkomen
met eenzaamheid als vergif
Als ik langzaam ben gestorven
ontwaak ik naast het spoor
dan pas begint een nieuwe dag
en begin ik aan mijn eigen weg
The King Cobra: | Maandag, november 07, 2005 20:13 |
erg herkenbaar ... mooi neergezet ... x matt | |
*Emms*: | Maandag, november 07, 2005 12:55 |
een nieuw leven dan.? mooi gedicht.! Knuffel |
|
Auteur: semara | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 07 november 2005 | ||
Thema's: |