Rusten in Eden
Stilte waakt over het kerkhof.
de grafstenen netjes gelijnd per rij.
Getuigen heden van verleden.
Hier een vaasje met bloemen , daar een spreuk.....
" wij vergeten je niet ".Soms toch vergeten graven,
vuil begroeid met mos en schuin gezakt, alsof de eeuwigheid
vermoeid.
Hier in de donkere aarde rusten zij zacht in vrede,
vervlogen zielen het heden geruild voor ' t eeuwige.
Meestal bemind ,soms gehaat tijdens hun aardse bestaan.
Nu gelijk aan elkaar arm en rijk netjes gelijnd per rij,
verteren zij tot stof.
Een doodse stilte ver van verbale geluiden.
een plaats van smart en verdriet voor hen die achterbleven.
Een hemel op aarde voor zij die rusten in diepe vrede,
in deze hof van Eden......