Ik leef de lucht en de bloemen,
ik ben een zuivere poëet.
Ik voer een speurtocht in gedachten
naar al wat schoonheid heet.
Uitzinnige emotie
bij iedere letter op papier,
maar door een balancerende beheersing
staat het uiteindelijk hier.
Spontaan werd zij geboren
deze ode aan haar die schoonheid draagt,
onlosmakelijk zijn mijn gedachten
naar alles wat haar aandacht vraagt.
Een traan laat ik ontglippen
op een ontroerend moment,
ik heb uiteindelijk in alle schoonheid
weer mijn nietigheid herkent.
Maar huilen vind ik prima,
eerlijk en oprecht,
het geeft het gevoel weer
dat ik nog waarden hecht.
Lionheart
Dit gedicht heeft een goede vriend van mij geschreven. Hij wilde het graag op internet zetten maar heeft zelf geen internet. Vandaar dat ik dat voor hem gedaan heb.
Reacties zijn welkom en worden doorgegeven!