Eindelijk kom ik uit mijn kooi
Waar ik lang in gevangen was
De buitenwereld en het leven is zo mooi
De blauwe lucht, het groene gras
Zo lang zat ik gevangen
Achter tralies van verdriet
Daar buiten lag mij verlangen
Alleen wist ik het niet
Ik bleef graven in mijn pijn
Opgesloten helemaal alleen
Voelde me toch zo klein
Ik kon er gewoon niet omheen
Gevoelens blokeerde mijn weg
Naar de oplossing, het geluk
De pijn die ik hier nu uitleg
Maakte mijn hart toen stuk
Toen wrikte ik eindelijk het slot los
En ontsnapte aan mijn gevangeschap
Vond een weg door het grote bos
En nam die onmogelijk grote stap
Voel me nu gelukkig en vrij
In de wereld met meer dan pijn
De gevoelens maken me blij
Zo heb ik altijd al willen zijn..