De rust van het duister denken
Mild zoet
De druppels die ik drink
Vallend van een eiken twijg
In de vroegte van het stille woud
Pril de eerste stappen
Van een zijn
Geplaagd
Door virus venijn
Meer stilte
In mijn kreunende ziel
Meer gekraak
In oude botten
Stappen in een diepe zucht
Ogen die het duister niet zien
Zal er morgen kleur zijn
Of een beetje zon
Of gaat de dag verloren
Zo als zo velen deze week
Waar ik me zelf niet vind
Maar waar wel de ochtend me bemint
Ik was stil
Ook als was ik niet zwijgzaam
Ik had geen woorden
Maar sprak te veel
Getroost door weinig handen
Hoorde ik veel stemmen om me heen
Maar nog steeds
Voel ik in tranen verdomd alleen
***Wim****
remie: | Zondag, oktober 09, 2005 10:33 |
geniet van de stilte en de ochtend...beetje ziek ben ik terug gekomen ...gaat wel over...liefs Remie | |
kimW: | Zondag, oktober 09, 2005 09:40 |
ik reik je mijn hand... liefs, |
|
Lia : | Zondag, oktober 09, 2005 08:23 |
warme knuf, Lia |
|
chocaatje: | Zondag, oktober 09, 2005 07:01 |
Pffff hier is het nog verrrekte donker nu. Maar wat een mooi gedicht om bij wakker te worden. Liefs mieke |
|
Peter van der Linden: | Zondag, oktober 09, 2005 01:21 |
Prachtig Wim!!! Ik ben een langslaper, maar 's avonds niet in bed te krijgen. Een avondmens dus. Prettige zondag. Peter. |
|
Niniki: | Zondag, oktober 09, 2005 01:11 |
Een dikke knuffel voor jou hoor Wim. Maar waarom sta je toch in vredesnaam zo vroeg op? Iedereen slaapt dan nog joh. Ach ik klets weer eens teveel, geloof ik. Big hug. Knuffie Nini |
|
Auteur: Black Lord | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 09 oktober 2005 | ||
Thema's: |