roze bloemen
waar gebalde vuist
de broosheid van geluk
op witte tegels breken laat
rennen zonder richting
tussen tralieloze ramen
waar leven straf is en tijd
alleen zijn verdeeld van samen
snijd verdriet mijn nacht
tot flarden wakende verwarring
en de troost van vervlogen dagen
lost op, zoekend naar het onvindbare
ontwijken van de waarheid zonder vragen
vivika: | Woensdag, oktober 05, 2005 22:21 |
rose of roze maakt niet uit toch een 10 voor dit gedichtje. liefs | |
milamber: | Woensdag, oktober 05, 2005 22:13 |
eh ja.. in principe wel, nouja blame the spellingchecker :P |
|
Fri..: | Woensdag, oktober 05, 2005 22:07 |
ah verdorie, sorry moest maar één keer hoor:$ | |
Fri..: | Woensdag, oktober 05, 2005 22:06 |
Subliem (en je moet weten dat ik dat woord niet snel gebruik) maar moet rose niet roze zijn? |
|
Fri..: | Woensdag, oktober 05, 2005 22:06 |
Subliem (en je moet weten dat ik dat woord niet snel gebruik) maar moet rose niet roze zijn? |
|
Auteur: milamber | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 05 oktober 2005 | ||
Thema's: |