ik zou willen groeien.
nadenkend over mijn zijn hier op aarde,
kom ik er heel langzaam achter ook ik ben van waarde.
ik voel me zo los van alles staan,
en denk, waar komt dit gevoel toch vandaan.
door meer hier over na te denken en me in te voelen,
kom ik zo veel tegen en het begint als in een droom in me te woelen.
aangespoord door een ander mens,
komt uit mijn diepste ziel deze wens
ik zou willen groeien van een stofje tot een parel beschermd door het paarlemoer van de schelp.
met onvermurwbare, hardnekkige liefde overstelpt.
om dan grootmoedig en onbaatzuchtig als een oester open te gaan.
niet meer in het verleden maar in het heden te staan.
maar toch, wil zo een parel de glans krijgen om mooi te zijn,
moet hij eerst worden geschuurd en gewreven, al doet dit pijn
ook al is die hele moeilijke periode niet licht,
je gaat alleen glanzen als jij je zicht, naar het licht van de toekomst richt.
om in het licht van een zonnestraal de warme gloed te ontvangen
je over te geven, heel onbevangen
te vertrouwen op mijn innerlijke gevoel en geduld,
wordt mijn wens ooit nog eens vervuld.
Mig: | Zondag, november 30, 2008 22:40 |
keiko...bedankt voor je waarderende woorden...héél graag gelezen...gr...mig |
|
keiko: | Vrijdag, november 28, 2008 16:58 |
Super geschreven, heel graag gelezen.. Ik wil ook zeker proberen te blijven groeien. Liefs van Anita.. |
|
john pol: | Dinsdag, oktober 04, 2005 06:18 |
Als je dit gedicht kunt maken, ben je al:"Een parel in Gods hand". | |
Auteur: Mig | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 03 oktober 2005 | ||
Thema's: |