Met vermoeid hart kom je niet ver,
al je boze woorden wegen als stenen.
Hoe eenzaam vliegt een ziel vol met pijn,
op zoek naar bevrijding.
Bijna breekt een lief hart,
maar nimmer me ziel.
Eens sta ik op,
op weg naar overwinning.
Spring luchtig over blokkades,
liggend op me levensweg.
Zal me laten dragen,
door de vleugels van de wind.
De sterren weer plukken,
alles omarmen wat mooi en lief is.
Zoals de lente weer komt,
zal mijn hart weer opbloeien.
Pluk de sterren