alles in de vergetelheid
tussen mij en jou geen onderscheid
mijn denken verloopt tragen
en ik staar voor mij uit
wetend dat het niet goed gaat
bevende handen , verwezelijke gedachten
bevende benen , ik begin te wenen
wetend dat ik deze wereld nooit zal begrijpen
laat ik mij langzaam gaan
nog even de ogen open
wachtend totdat ook deze mij zullen schenden
tussen het zijn en het kunnen
tussen nu en het verleden
een verleden dat zelfs als je dood bent achter blijft...