Als ik je vertel
Ik zou niet eens weten hoe je uit te leggen waarom ik schrijf.
Hoe ik je moet uitleggen waarom schrijvers schrijven.
Maar ik kan je wel andere dingen vertellen.
Ik zou je bijvoorbeeld kunnen zeggen dat ik hou van groen.
Dat ik hou van de zee en vooral van de wind.
Dat ik geniet van de zon en haar warmte.
Dat ik een romanticus ben en werkelijk niets meer dan dat.
Ik zou je ook kunnen vertellen dat ik hou van naïviteit.
Dat ik hou van jouw zorgeloosheid.
En dat ik niet eens zou kunnen beginnen beschrijven wat ik allemaal in je ogen zie.
Maar wat als ik je vertel dat ik lang niet enkel en alleen over rozenblaadjes wandel?
Dat ik zoek naar geluk maar niet met volle overtuiging.
Wat als ik je zeg dat ik liever slaap dan dat ik wakker ben?
Dat ik,telkens ik ontwaak,het gevoel het dat er te weinig schoonheid is hier en te weinig warmte.
Als ik zou zeggen dat ik iedere dag een beetje meer sterf.
Iedere dag een beetje minder weet wie ik ben en wat ik hier doe.
Wat als ik je zou vertellen dat ik werkelijk moe ben?
Dat ik moe ben van het zoeken naar antwoorden die toch niet te vinden zijn.
Wat als ik je zou vertellen dat ik eeuwig zou willen slapen?
Zou je me dan nog vragen om te dromen,te dromen samen met jou?