die ogen, blauw. ze werken rustgevend
zo mooi als de eerste zonnestralen na een hevige regen
zo zacht als of mijn hooft op een kussen rust
een blik naar mij is meer dan een simpele zegen
die ogen verbergen een verhaal over je leven
een verhaal zo meeslepend dat gevoel geen streven heeft
naar verdriet noch pijn en de verborgen haat
die achter die mooie ogen leeft
die ogen, die de waarheid niet willen onthullen
ze tranen niet langer om feiten, ze tranen niet langer om jou eenzaamheid
je kan het niet delen, je kan simpel weg je verhaal niet kwijt
die ogen, gebroken en verdwaald in de wereld om zich heen
vervreemd door het leven achter de deur
zelfs ik kan jou pijn en verdriet niet voelen of bevatten
alhoewel ik elke dag bid en om je treur
die ogen zijn door al dat verdriet juist zo intresant
zo doortastend, zo bijzonder, echt door al zijn leed
maar zolang je ogen niet praten is er niemand die
iets over jou leven weet