Laat me stralen, zo ik wil
Ik wil de cadans van het leven
Desnoods met tomeloos ‘ gevaar ’ in ‘t zicht
Geen gemekker van zelfverwijt
De dood is aan niemand iets verplicht
Laat me stralen, zo ik wil
Geef het handen en voeten
Laat het barsten uit zijn voegen
Niet te vragen, nog te moeten
Het kijken naar, diep geworteld
Jij daar, aan de overkant:
‘Massa’s doden zijn al voorbij getrokken
Gegroet, hier is er nog mijn hart en hand’
willem
Gert Hermans: | Zondag, augustus 21, 2005 12:24 |
poeh,poeh!!! Willem ..................... .................. geen woorden voor/stil en ontroerd |
|
psych: | Zondag, augustus 21, 2005 12:06 |
een plaatje,,, zo mooi, enne ook leerzaam,,, liefs,,elze |
|
Klaes: | Zondag, augustus 21, 2005 11:18 |
rakend mooi Groet/Klaes |
|
Lia : | Zondag, augustus 21, 2005 10:39 |
ik moet denken aan het liedje: schijn een lichie op mijhij...tralalala.. ken je die..? knuffie, LIa |
|
sunset: | Zondag, augustus 21, 2005 10:36 |
Dit is - voor mij toch - troostend, invoelend, warm-zacht verwoord. Mooi Willem. Liefs / sunset |
|