de nacht slaat tranen neer
in de hitte
van de rots
voel ik het ijs dat
haar gaat splijten
nog blakert zon
en schuurt de wind
meedogenloos de lijnen
in breukvlakken rondom
de nacht slaat
tranen neer en
druppels worden meer
in ijselijk verharden
ze zetten uit
met duizend krachten
immens is hun vermogen
om rotsen te verzachten
zij eroderen ze
tot een woestijn
ook de grootste stenen zullen
in eonen tijd haar zand weer zijn
wil melker
18/08/2005
Klaes: | Donderdag, augustus 18, 2005 17:12 |
wonderbaar mooi Groet/Klaes |
|
Niniki: | Donderdag, augustus 18, 2005 10:40 |
Deze is mij weer iets te moeilijk, hoor Wil. knuffie Niniki |
|
sunset: | Donderdag, augustus 18, 2005 10:05 |
Poëtisch natuurliefde, tijdloze zekerheden hier verwoord. Mooi man. Liefs en knuf / sunset |
|
Raira (Ria): | Donderdag, augustus 18, 2005 09:15 |
Ik sla je vaak over met mijn reacties want je gedichten zijn zo mooi dat een reactie er alleen maar afbreuk aan zou doen maar elke tekts die jij neer zet neem ik iedere dag met me mee blijf maar schrijven Wil je bent een dichter naar mijn hart liefs en een heerlijke zonnige dag gewenst Knuff Ria |
|
*anneke van dijk*: | Donderdag, augustus 18, 2005 08:24 |
eeuwige kringloop... liefs, namasté, An |
|
psych: | Donderdag, augustus 18, 2005 07:56 |
prachtig,, liefs,,elze |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 18 augustus 2005 | ||
Thema's: |