Ons huis gebouwd op drijfzand
Verzwolgen door de zee
Gezamenlijke dromen
Dreven met de golven mee
Van de ladder afgegleden
Weer helemaal onderaan
De laatste tree angstvallig vastgegrepen
Doelloos is nu ons bestaan
Mensen gaan weer verder
Zeggen ‘JA’ tegen elkaar
Bouwen een mooi huis
Kinderen spelen daar
Het pijnlijk besef
De hamer op mijn hoofd
Probeer hem te ontwijken
De waarheid niet geloofd
Paradox in mijn gevoel
Wil nú naar de hoogste tree
Maar met dat verlangen
Gaat geluk niet met me mee
Uit ruïnes het huis herbouwen
Het fundament moet stevig staan
En hopen dat woest schuimende golven
Nu een andere weg zullen gaan
Conneke: | Woensdag, augustus 10, 2005 18:07 |
Jaa...deze is echt supermooi | |
Robrecht: | Zondag, augustus 07, 2005 01:31 |
een traan rolt me over de wang. pijnlijk mooi geschreven. Mooie beschrijving van herkenbare gevoelens, met nieuwe woorden. | |
remie: | Maandag, augustus 01, 2005 15:49 |
welke weg je ook gaat, je zult altijd met de onderste steen moeten beginnen, ik doe het de derde keer en vrees niet...liefs Remie | |
sunset: | Maandag, augustus 01, 2005 13:58 |
Voelbaar droef. Maar met gelukkig ook een positieve ondertoon. Liefs en warme knuf / sunset |
|
Auteur: Tuonra | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 01 augustus 2005 | ||
Thema's: |