de deur trek jij dicht
Ik kijk uit het raam
nog even zie ik je staan
evenlaten de bocht om en verdwijnt uit mijn zicht
mijn tranen lopen over mijn wangen
het is zo sterk mijn verlangen
Niets op tv
dan maar de radio aan
telkens jouw beeld in mijn gedachten
ik zie je overal waar ik kijk staan
vanmiddag draaide je nog om en je lachtte
en nu
nu zit ik hier, helemaal alleen
verdriet en woede wisselt af
waarom kan ik het geluk ..... het is zo gemeen
maar over een tijdje
eindelijk
dan zie ik je weer
nu voel ik de pijn, het doet me zeer
nu alleen even in de kou
over een tijdje kan ik tegen je zeggen
hoeveel ik van je hou