Een Gedragen Litteken
Vaag ben ik me ervan bewust
dat dingen die ik dagelijks doe
Niet meer als dagelijks ontvangen worden
En wat eens zo heel normaal was
Nu veranderd in vervreemde bezigheiden
Niet wetend wat ik doen wil lijkt het
Of al mijn plannen, ideeën, doelen plots
Verdwijnen achter loodgrijze wolken
Die met geen poging opzij te duwen zijn
En mijn hemel bedekken zodat zonlicht verwijderd wordt
Gedachtes waar ik waarde aan hechtte zijn vergeten
Eens zo’n lange en zware tijd geleden
Herinneringen wil ik weer ophalen
Maar het enige wat ik terugkrijg is
het diepe verdriet, de angst en de pijn
die toen mijn hart en ziel vulde
Open wonden gereinigd door helrood bloed
Maakt een pijn in mij los, withete tranen stromen
Maar waar mijn tranen nu voor vallen
Het lot wat zij tegemoet gaan
zal me altijd bij blijven, een verscheurend moment
een gedragen litteken midden op mijn hart