Ik fluister aan je graf
zeg dingen die ik niet durf te zeggen
het gemis is tastbaar
in ziel waar kuilen waren gegraven
Je aanwezig was als zijde om de huid
dat rilde bij koude
nu het vlammetje dooft van het kaarsje
verval ik in het oude
Samen trokken we op
reden met auto langs oude steden
waar men regelmatig een oog dichtkneep
en het spel der liefde werd bezongen
in diverse coupletten
Een muze was je dat herkenbaar bleef in velen boeken
mooi en tederzacht
als veertjes die streelden over handen
en belanden op je fotogezicht
ik zag je in het mooie
dat om mij heen zichtbaar is
de inkt vlekt op het papier
nu licht verruilt is voor duisternis
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 15 juli 2005 | ||
Thema's: |