Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
die lach
je wou niet verliezen maar je had niks te kiezen
het vrat je op van binnen zonder dat je het kon winnen
het lijde dat ik zag wou ik liever mijde
je kon er niet aan ontkomen het kwam in je wonen
was het einde dan toch gekomen?
je straalde zonder dat je baalde
maar diep van binnen zat het niet te zingen
het verduisterde je lichaam en het verluisterde
je kan niet ontsnappen want wij blijven doorhappen
toch kwam er aan die grijns een einde
het maakte je naar de knoppen zonder te stoppen
het missen is niet meer te sissen
soms in me dromen zie ik jou komen
dan zie ik die lach maar niemand die het zag
behalve ik en beantwoorde het met een snik
zo jong toen het begon
je werd van me afgenomen en je lach werd me ontnomen
ga nu en rust zacht met die mooie lach
Reacties op dit gedicht
petey vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
petey
Gecontroleerd door:
~Marina~
Gepubliceerd op:
08 juli 2005
Thema's:
[Verlies]
[Ziekte]
[Dood]