bijbeppen
soms wil je dat alles blijft
zoals het ooit eens was
maar dat gaat helaas niet
het leven heeft sporen achtergelaten
lang niet allemaal even mooi
vaak met veel verdriet
na zevenentwintig jaren
zag ik haar
strompelen achter een rollator
nog geen veertig jaar
een ziektegeschiedenis
een rotjeugd, rotter dan die van mij
ze moet er mee leren leven
en toch oogde ze heel blij
ze is nu heel beperkt
in haar doen en laten
toch deed het ons beiden goed
om eens flink bij te praten
shelob: | Vrijdag, juli 01, 2005 23:30 |
Soms is dat ook even nodig, zulke gesprekjes drukken je met het neusje op de harde feiten, nou eindelijk ook weer eens even met jou bijgebept, ben met klusjesvirus behept, hier moet je het eventjes mee doen, maar geef je wel een welgemeende zoen, Jolanda | |
sunset: | Vrijdag, juli 01, 2005 20:29 |
Heerlijk herkenbaar deze Lia. En duidelijk, delend, mooi verwoord. Liefs en warme knuf / sunset |
|
Rien de Heer: | Vrijdag, juli 01, 2005 20:01 |
Tja... zo is het leven helaas ook...knap waar dan toch weer de kracht vandaan komt.... Groetjes, Rien. |
|
psych: | Vrijdag, juli 01, 2005 19:20 |
liefs elze ,, | |
m@rcel: | Vrijdag, juli 01, 2005 18:47 |
Heel mooi de vriendschap weer beschreven Lia. hoop dat je hele mooie herrineringen heb opgehaald samen. Liefs m@rcel |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 01 juli 2005 | ||
Thema's: |