Liefde van mijn leven,
ik had je mijn ziel en zaligheid gegeven.
Ik gaf je mijn hart in tranen,
want ik wist dat deze liefde niet meer zou tanen.
Vaak kwam ik niet eens uit mijn zinnen,
wist ik van geluk niet hoe ik moest beginnen.
Ik kon mijn pure liefde nimmer goed verwoorden,
dus uitte ik mijn liefde in tranen, geheel zonder woorden.
Maar mijn intense geluk kon jou niet raken,
ik was er enkel om jou te vermaken.
Blind van liefde bleef ik in jou geloven,
liet ik alles waarin ik geloofde van me beroven.
Met bloedend hart aanhoorde ik je vaarwel,
en werd mij duidelijk, het was voor jou enkel een spel.
Jouw onmenselijk gedrag is met geen woorden te beschrijven,
en dat is de reden dat de pijn voor immer zal blijven.