Zonder dat ze het weet,
gaat ze opweg naar het einde,
voor haar besloten,
opdat ze geen pijn meer zou lijden.
zo veel verdriet,
toen ik het hoorde,
Nu nogsteeds,
Ik trek het niet.
Je weet niet wat er gaat gebeuren,
dus je weet niet waarom we treuren,
misschien is het maar goed,
Voordat de ziekte je echt pijn doet...
Morgen sta ik op,
zonder jou,
Je bent er dan nog even,
maar het voelt alsof je al bent gegaan.
De rest van mijn leven,
zonder jou,
Je hebt je leven moeten geven,
niemand die het wou.
Ik zal je missen,
Ik zou een andere weg kiezen,
als ik moest beslissen,
maar nu moet ik je verliezen.
Je zal altijd blijven in mijn gedachten,
Ik hoop dat je op me zult wachtten.
Totdat ik ook bij je kan zijn,
want de gedachten aan nooit meer met jou,
Doen teveel pijn.
Opdat je het goed hebt, waar je ook gaat zijn.