Mijn gaan naar
Onrustig liep ik de avondschemer in
De grillige kustlijn brak het licht
Gepakte wolken schoven in het land
Ik voelde mij tot kalmte verplicht
Ik vloeide in zee, ver van de kust
Onderging er de spraak van de golven
Ze zongen de taal van de rust
En mij met stilte bedolven
Zo kabbelend kalm, en in dat gefluister
rolden gedachten naar vrede
Weg was het duister
Mijn gaan, een welbestede
willem
Rien de Heer: | Dinsdag, juni 28, 2005 17:39 |
Heerlijke combinatie..... Groetjes, Rien. |
|
sunset: | Dinsdag, juni 28, 2005 16:05 |
*Opgestoken duim* Chapeau hoor voor die overgebrachte rust. Liefs en knuf / sunset |
|
psych: | Dinsdag, juni 28, 2005 09:12 |
zo mooi,, gr,,elze |
|
hiljaa: | Dinsdag, juni 28, 2005 08:24 |
een zee brengt rust in geest en lichaam! hoe wild dee ook mag zijn! knufliefs--hiljaa-- |
|
Lia : | Dinsdag, juni 28, 2005 07:35 |
prachtig zoals je het wederom in poëtische vorm hebt weten te gieten.. een lust voor het oog.. knuf,Lia | |
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 28 juni 2005 | ||
Thema's: |