Gisteren kreeg ik dat dringende telefoontje
Je wilde heel snel met me praten
Gisteren wist ik nog niet
Dat je me vandaag ging verlaten
Je zat te huilen toen je het vertelde
Je wilde alleen zijn, heel eventjes rust
Je hield nog steeds van me
Zei je terwijl je me ten afscheid kust
Na twee jaar ben ik alles kwijt
Jou, en alles daaromheen
Vrienden wil je niet blijven
Je wil alleen zijn, echt alleen
Als laatste probeerde je me moed in te praten
"Weet, je bent een hele lieve meid
En je komt hier overheen
Al duurt dat misschien een hele lange tijd"