Gekapt
Die mooie grote sterke boom
Met zijn mooie kroon
Genietend van de zon
En die alles aankon
Door zijn stam en takken het leven voelde stromen
En van alles kon genieten en dromen
Waardoor zijn kronkels konden komen
En zijn gedichten kon schrijven
Zo was hoe ik mij altijd voelde
Maar het mocht niet langer zo blijven
Hoe goed ik het ook bedoelde
Die mooie grote sterke boom
Voelde niet langer de levenstroom
Had ook niet meer een mooie droom
Hij voelde zich gekapt
Geestelijk geknakt
Maar langzaam begint hij weer te groeien
En zal wat rest, weer beginnen te bloeien
Tot weer een mooie kroon
Nee dit is geen droom
De nachtmerrie is voorbij
Gelukkig maar, voor mij
Kan weer kronkels schrijven
Heerlijk, mag het altijd zo blijven?