Het glas breekt van de spiegel
schaduwen van vergetelheid
onzichtbaar zijn de wegen
van hartstocht en tederheid
We vingen kusjes in muziek
dat het gehoor streelde
een partituur dat lag op een vleugel
dat stof droeg uit het verleden
Een spiegelbeeld waren we van ons eigen
dat onzichtbaar was geworden voor velen
in de klank van je stem
stierf de echo die mij naam riep
Quando: | Dinsdag, juni 14, 2005 12:54 |
prachtig. | |
Lia : | Dinsdag, juni 14, 2005 06:50 |
spiegels genoeg vandaag.. mooi dicht.. liefs,Lia |
|
Klaes: | Dinsdag, juni 14, 2005 06:28 |
ware poezie,graag gelezen, Groet/Klaes |
|
Sheena: | Dinsdag, juni 14, 2005 01:14 |
erg fragiel en breekbaar gedicht ;-) |
|
m@rcel: | Dinsdag, juni 14, 2005 00:32 |
Schiterend mooi groet, m@rcel |
|
shelob: | Dinsdag, juni 14, 2005 00:32 |
Spiegels, spiegelbeelden, barsten en gebroken glas..... denk dat ik nu de scherven bij elkaar ga vegen, om er daarna mozaik van te maken, liefs Jolanda |
|
Renate-td-: | Dinsdag, juni 14, 2005 00:30 |
Heel erg mooi gedicht Wijnand. | |
Janette Scharenborg: | Dinsdag, juni 14, 2005 00:28 |
is wat met speigels de laste tijd hier, ik heb er een gebroken vandaag, dus weer 7 jaar moet ik voor boeten!!!! prachtig geschreven, heb van genoten, veel liefs Janette | |
Niniki: | Dinsdag, juni 14, 2005 00:28 |
Wauw, erg mooi Wijnand. knuffie Niniki |
|
Rien de Heer: | Dinsdag, juni 14, 2005 00:20 |
Wat toevallig..hier lees ik ook al over een spiegel en een spiegelbeeld.... Groetjes, Rien. |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 14 juni 2005 | ||
Thema's: |