Soms heb ik last
van een raar, onprettig gevoel
dat niet uit te leggen is,
weet dan zelf niet wat ik bedoel.
Soms begint het te prikken
en voel ik m'n ogen branden.
Het liefst zweef ik dan weg,
om vervolgens nooit meer te landen.
Soms denk ik te veel
en blijft het maar malen.
Ben ik bang dat iedereen
mij wat graag neer wil halen.
Soms ben ik gelukkig,
geloof dan in al het goed.
Tot die stem mij weer influisterd;
Wakker worden, wees op je hoede!
Soms vraag ik me af
"waarom wordt dat vuur niet geblust?"
Ik wil zo graag onbezorgd gelukkig zijn,
waarom kan ik niet leven in rust?