Duister.
De geest is soms zo duister,
begrijpen kan je niet.
Het staren in de verte,
tussen vreugde en verdriet.
De gedachten en het denken,
zijn voor jou verleden tijd,
nergens aandacht meer aan schenken,
van het verleden ook geen spijt.
Het dromen over niemandsland,
het dwalen van gedachten
zonders gevoelens of verstand
Kan je niets meer van verwachten.
Waar ben je gebleven ?
Waar ben je naar toe ?
Waar is nu jouw leven?
Hoe kon dit gebeuren? Hoe?
H.J.: | Zaterdag, mei 28, 2005 23:15 |
Zou hetzelfde thema kunnen zijn wat je voor je andere dicht hebt gebruikt. mooi. Liefs H.J. |
|
Auteur: jackie lokker | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 28 mei 2005 | ||
Thema's: |