Ik sta op de rotsen die zo groot zijn.
Ik kijk uit op de zee en voel me zo vijn.
Op eens moet ik weer denken aan al die nare dingen die gebeuren.
Ik raak verzuilt in andere gedachten en moet weer treuren.
Het leek even allemaal zo mooi en goed te gaan.
Maar dan bezef ik dat alle goede dingen alleen maar een droom was, ik kan er niet meer tegen en voel een traan.
Ik voel die tranen langzaam komen.
Ik voels ze langs me wangen stromen.
Ik denk weer aan de naren dingen van mijn leven.
Ik sta stil en krijg het koud en begin te beven.
Ik ben moet en koud en besluit om naar huis toe te gaan.
Ik aarzel niet en blijf niet staan.
Ik ga zitten op me bed helaaml in elkaar ge doken.
Me hard vol pijn en verdriet is helemaal in tweeen gebroken
Ik vind me zelf nix meer waard ik voel me nuttenlloos.
Ik hoor steedts de nare dingen in me hoofd daarvan word ik echt heel boos.
Me leven is toch nix waard.
Ik weet even nix meer ik ben helemaal van de kaart.
Donkere nachten donkere dagen.
Ik zit met zo veel vragen.
Hoe kom ik het leven toch door.
De dingen komen en de dingen gaan,waar leef ik nou eigenlijk voor.
Wie kan mij het doel vertellen van mij bestaan.
Wie kan mij vertellen waar ik nu naar toe moet gaan.