Weet je nog,
onze allereerste keer.
Schoorvoetend, aftastend,
maar passioneel zondermeer.
Beiden onze schroom,
voor een stukje opzijgezet.
Dicht tegen mekaar liggend,
in dat kleine smalle bed.
Sedert die ochtend,
lijkt de zon konstant te schijnen.
Een warmte, die naar ik hoop,
nooit meer zal verdwijnen.
De duisternis in mijn leven,
werd toen al door jou "verlicht".
Het riool van mijn verleden,
word nu ook door jou "gedicht".