het is me nu al 3 dagen gelukt...
3 dagen zonder al te veel aan je te denken
even verlost van de pijn...
het is niet dat ik je vergeten ben
daarvoor beteken je teveel voor mij!
maar het doet even deugd...
zo eventjes zonder jou spelletjes te hoeven aanzien!
en zonder me optewinden en vooral...
zonder de pijn!
ik besef nog steeds dat ik verliefd op je ben
en dat dat gevoel niet snel zal weg gaan...
maar dit is een begin!
ik zet mezelf voor een test
of zo kan je het toch noemen...
wie weet vergaan men gevoelens nog?
al loopt er elke dag iets door mijn hoofd van onze gesprekken samen...
ik mis dat echt!
hoe je me elke keer kon opvrolijke,
me goed kon doen voelen,
gewoon door 1 onnozele zin/woord!
wat dit ook gaat uitbrengen...
ik HOOP uit de grond van mijn hart
dat we vrienden kunnen blijven!
want als ik jou vriendschap kwijtraak...
verlies ik (weer) een stukje van mezelf!