Kon je niet helpen
Ik zie de blaadjes aan de bomen
Zachtjes waaiend in de wind
In de winterwind
Ik zie de sneeuw op de blaadjes
De zachte witte sneeuw
Witte vlokjes op de grond
Ik zie jou
Dromend sta je voor me
In de winterwind
Tussen de blaadjes van de bomen
Onder witte vlokjes sneeuw
Je haar door elkaar geblazen door de wind
Tranen op je gezicht
Ze laten zien dat achter je lach meer zit
Je tranen zijn er niet voor niets
Ik voel een steek
Een warme steek
Ondanks de kou en het snijden van de wind
Het liefst zou ik je willen omarmen
Zeggen dat alles goed komt
Fluisteren in je oor dat je alles voor me bent
Ik zou je willen zeggen dat je niet moet opgeven
Een kus op je wang geven
Een aai over je bol
Ik kan je niet steunen
Hoe breekbaar je ook bent
Je bent te ver weg
Ik sta achter een boom
Het doet me pijn je zo te zien
Maar ik kan niets doen
Het doet pijn je zo te zien
Pijn in mijn hart
Pijn om te zien hoe je langzaam kapot gaat
*Dit is geschreven voor een vriendin die vorige week overleden is (zelfmoord).. ze was opgenomen in een psychiatrische instelling maar heeft het niet gehaald. Ik voelde me ver weg van haar, daarmee dat ik het hier zo verwoord.. *