De levendigheid in jou ogen doet me denken aan eerst
aan de dagen die zonder zorgen waren
pijnelijke ogenblikken leken verweg
maar alles was tevergeefs en voor korte duur.
Nu praten wij niet meer,
en zie ik met pijn de fijne ogenblikken
de lach om jou mond is verdwenen
en mijn hart is gebroken..
Afscheid nemen kan ik niet
en verder leven zonder jou, lijkt onmogelijk
maar de situatie is ondraaglijk,
kun jij mij vergeven voor alle fouten, die ik heb begaan,
een nieuwe start maken zonder ooit nog terug te denken aan eerst?
De waarheid blijft hangen,
maar vriendschap staat daar boven..