Fantoompijn
De vleugels zelf afgebeten
Vliegen mag ik toch niet meer
Strak een keurslijf aangepast
De druk verdrijft verbitterd zeer
Altijd bezig te verdrukken
Toch, het hart blijft stug onthouden
Dat haar vleugels warmte waaiden
Als het nog van jou mocht houden
Als de ogen gesloten worden
Zin en rede roerloos rusten
Slaap en droom de ketens vieren
Wou ik dat we eenmaal kusten