de zon gaat onder
een trein rijdt uit het station
ik geniet van zijn rit op rails
ja ik geniet
een schemering tussen de bomen verder
steeds duisterder en duisterder
de zon gaat onder
ik kijk jou aan
de schemering al over je gezicht
een vogel boven je hoofd
cirkelt rond
zijn route in mijn gezichtsveld
de zon gaat onder
de aarde verdwijnt in de duisternis
jij neemt mijn hand
neemt me mee
naar de plaats waar de zon ondergaat
verdwijnt in het niets
de zon gaat onder
de trein is al uit het zicht verdwenen
nog steeds geniet ik
van de rit op de ijzeren weg
de nacht is bijna begonnen
ik zit naast jou
de zon gaat onder
de rode gloed verschijnt over onze schaduwen
een andere trein rijdt het station binnen
ik lach opnieuw naar de zon
die aan de horizon verdwijnt
en geniet, ja geniet.