Verlegenheid kroop weg achter haar ogen
die diepe geheimen verborgen
terwijl ze op een muurtje zat .
Ze pende rode letters neer
op een wit blad
wit als sneeuw .
De inkt vloeide , het blad ritselde in de wind
net als haar haar .
Een ander gevoel bekroop haar
terwijl ze wegzonk
in de vloeiende bewegingen die ze met haar pen maakte .
Verschillende lijnen
vloeiden samen ,
tot 1 geheel .
Een tekening
en een tekst .
De zon verlichtte het blad
& verwarmde het kaft
dat ze in haar handen geklemd hield .
Even overwoog ze
om het blad terug in het kaft te steken ..
Maar ze bedacht zich
en liet het liggen
terwijl ze wegstapte
en haar stappen op de stenen klinkers weerklonken .
En de wind suisde
en nam het blad mee
hoog in de wolken ,
waar het speelde op de golfjes wind
op zoek
naar een nieuwe thuis ...