De denker
mijn eiland word kleiner
stappen trager
het strand
gevuld met tranen
de wind
over stemt
het ruisen van golven
in mijn inner stilte
mijn zucht
verwaait
in klame zweet
van angst
geen troost
voor wat ik voel
geen begrip
voor wat ik bedoel
opgesloten
in mijn eigen gevoel
schep ik mijn eigen kerker
als slaaf van mijn eeuwig denken
Wim Black lord
lommert: | Zondag, mei 01, 2005 23:40 |
roep eens een keer hard; KUT, GVDOMME, herkenbaar, dat wel... willem |
|
remie: | Zondag, mei 01, 2005 15:40 |
probeer dat knopje in dat lieve kopje eens om te zetten, je kunt het kanjer....liefs Remie | |
psych: | Zondag, mei 01, 2005 12:46 |
prachtig gedicht,gr,elze, | |
Row Kidney: | Zondag, mei 01, 2005 12:45 |
Heel mooi, vooral het laatste stuk is heel herkenbaar en mooi onder woorden gebracht. groet Row |
|
Lia : | Zondag, mei 01, 2005 12:41 |
ik mail je ff bilateraal..... ;-) |
|
MaYo-lijn: | Zondag, mei 01, 2005 11:54 |
Erg mooi gedaan! Beelden mooi geschreven. Voel mezelf erin terug. Liefs, Marjo. |
|
Auteur: Black Lord | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 01 mei 2005 | ||
Thema's: |