Moment van helderheid
Je was als in een flits
snel, geruisloos, door de wind gedragen
aaneengesloten bron van mysterie
ontvouwt een plotseling moment;
en er begon mij iets te dagen
Hoe onbegrijpelijk je gedaante
getroffen als een bliksem
was je kern omsmolten
en hulde zich het masker
dat je voor iedereen verborg
Bijna onherkenbaar, zorgvuldig afgesloten
voor alle krachten van buitenaf
speelde je de sterren van de hemel,
maar door de voorstelling omrand
zag ik 'wanhopig' in je ogen.
Je vroeg maar nergens naar
zelfs de spiegels kenden geen geheim
wie hou je voor de gek?
je kan het muziekstuk van je leven
niet steeds vullen met refrein..
De blijheid van je lach
klonk mij als smoesje in de oren
het bleek voor jou te moeilijk
simpelweg jezelf te zijn?
en nu wil je niks meer horen..
sunset: | Vrijdag, april 29, 2005 11:05 |
Schitterend deze. Zo voelbaar, ondanks de fictie. Heel graag gelezen. Liefs / sunset |
|
fallen angel of tears: | Vrijdag, april 29, 2005 08:31 |
whow.. erg mooi en erg pijnlijk.. jawel, je kunt je leven vullen met een refrein.. maar dan leef je in pijn. liefs, |
|
MayadeBij: | Vrijdag, april 29, 2005 00:44 |
klitteband vriendjes die elkaar een vinger in de reet steken ongeacht wat de werkelijkheid is *excuus voor deze verwoording* bedrijven wij hier politiek of poëzie?? Ik vraag het me af. | |
Auteur: Tommie1 | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 29 april 2005 | ||
Thema's: |