hij schreeuwt
hij schreeuwt longen uit zijn lijf
pure onmacht barst uit zijn groeven
tranen vallen als kleine stroompjes
langs zijn verdrietige gezicht
verloren de ongelijke strijd
de tijd heeft hem ingehaald
de wereld is stil gaan staan
een hogere macht heeft beslist
een kist met vele bloemen
een pijnlijke te vroege afscheid
herinneringen worden opgehaald
in geest blijft hij voortbestaan
Lia
sergev2005: | Maandag, april 11, 2005 00:56 |
Ontroerend mooi. Groetje, Serge |
|
Jan van Dord: | Zondag, april 10, 2005 22:08 |
Heeft mij geraakt, Triest maar mooi!! | |
Rien de Heer: | Zondag, april 10, 2005 20:53 |
Indrukwekkend droevig mooi. Groetjes, Rien. |
|
Boudaatje: | Zondag, april 10, 2005 19:57 |
Mooie afscheid, ware realiteit liefs |
|
Raira (Ria): | Zondag, april 10, 2005 11:00 |
ja fictie... hoewel ik het lees als waarheid.. want het hadden mijn woorden kunnen zijn liefs knuff Ria |
|
psych: | Zondag, april 10, 2005 10:52 |
rakend,,,liefs,,, | |
ato: | Zondag, april 10, 2005 09:51 |
Zeer goed verwoord! Doei! |
|
sunset: | Zondag, april 10, 2005 09:26 |
Voelbaar. Liefs (en knuf) / sunset |
|
lommert: | Zondag, april 10, 2005 08:47 |
'te vroeg' staat nergens beschreven...maar het doet zo'n pijn..als je zielsveel houdt ..zeer herkenbaar , al is het fictie xxliefs willem |
|
hiljaa: | Zondag, april 10, 2005 08:28 |
wel ficti toch voelend neergeschreven knufliefs--hiljaa-- |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 10 april 2005 | ||
Thema's: |