Op het kerkhof is het grauw, koud, kil en stil. Net als vandaag in ons hart. Je hebt geleden en gestreden als een krijger in oorlogstijd maar tevergeefs, je hebt verloren. Nu is het zover... we moeten je laten gaan... Ons hart is verscheurd van de pijn en onze ogen branden van de tranen.
Tranen om jou, tranen die zeggen hoeveel we van je hielden en houden want echt afscheid nemen doen we nooit, kunnen we nooit.