Ze blijven steken in mijn keel
zijn verstoten van elk geluid
ook al zou ik mond openen
niemand die zou horen
De tonen welke ik zou laten horen
komen niet overeen met hetgene ik voel
dus waarom zou ik de moeite nemen
om mijn klank te laten horen
Als ik iets zou zeggen
zou ik mijn masker laten zien
want het gevoel kan ik niet verwoorden
welke in mijn ziel verscholen ligt
Er is maar één enkele vrouw
waar ik mijn ziel kan geven
welke mijn hart volledig blootlegt
en die mijn stilte's kan doorbreken
Waar klanken waarheid tonen
gevoel weer kan spreken
en ik het als een bevrijding ervaar
om te spreken van liefde
Rien de Heer: | Zondag, april 03, 2005 20:17 |
Heerlijk als er zo'n ghedicht over je geschreven wordt...ze boft maar. Groetjes, Rien. |
|
Semara : | Zondag, april 03, 2005 18:30 |
:-) | |
Lia : | Zondag, april 03, 2005 16:58 |
prachtig |
|
Rani: | Zondag, april 03, 2005 16:01 |
zucht.. Heel mooi..opnieuw.. Je bent geweldig.. Becomming a real fan of you.. Love, R. |
|
Auteur: Mattijn Langenberg | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 03 april 2005 | ||
Thema's: |