Leeg.
Ik voel me
niet vrolijk, bang, boos of verdrietig.
Alleen maar leeg.
Ik voel me
als een cocon
waar de vlinder met al zijn prachtige kleuren uit is gevlogen.
Alles wat fout gaat,
is mijn schuld.
Ik ben slecht
en moet weer iets voelen.
Ik grijp naar het mes,
zet het koude ijzer op mijn huid
en maak een diepe kras in mijn arm.
Het bloed kruipt langzaam
in kleine druppels uit de wond.
Ik voel weer
geen pijn
maar tevredenheid.
Voor dat moment,
tenminste.