verdronken in een zee van twijfel
breekt mijn hart in stukken
verlaat mijn ziel de gronden
waar hij ooit zijn oorsprong vond
vergaan in eeuwen van onzekerheid
zijn gedachten aan de toekomst
die verloren lijkt voor allen
die zich prijzen in dit leven
verlaten is mijn rottend lichaam
zielloos hopeloos vergaand
gegroeid tot niets dan onkruid
waar eens een mooi hart schuilde
31-03-05
Godvader: | Vrijdag, april 01, 2005 01:59 |
als een roes gelezen, geen pauze ingelast in dit gedicht en dat hoorde ook zo...klasse G. |
|
herbymini: | Donderdag, maart 31, 2005 23:52 |
zo je bent lekker op dreef.... En jah het lichaam is alleen een tijdelijke behuizing, maar je ziel leeft voort. Knuffel herbymini |
|
The King Cobra: | Donderdag, maart 31, 2005 23:34 |
prachtig..... geniet elke keer weer ben jaloers op je stijl... |
|
Raira (Ria): | Donderdag, maart 31, 2005 21:09 |
heftig rakend mooi verwoord liefs Raira |
|
Mathilde: | Donderdag, maart 31, 2005 21:02 |
wow! mooi dit! xxx | |
Auteur: Benjamin de Rooy | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 31 maart 2005 | ||
Thema's: |